luns, 13 de decembro de 2021

Viète e a ecuación de van Roomen: primeiro membro e solución

Na anterior entrada xa expuxéramos o reto que Adriaan van Roomen propuxera aos matemáticos de finais do XVI. Tratábase de resolver a seguinte ecuación:x4545x43+945x4112300x39+111150x37740259x35+3764565x3314945040x31+46955700x29117679100x27+236030652x25378658800x23+483841800x2148849412519+384942375x17232676280x15+105306075x1334512075x11+7811375x91138500x7+95634x53795x3+45x=K

Con K=745161584564

Tamén sabemos que K=2sen12 (outra vez entrada anterior) O noso propósito será traballar o primeiro membro da ecuación e resolvela seguindo as liñas mestras trazadas por Viéte. Eli Maor explica que Viéte foi o precursor dos métodos alxébricos na trigonometría. Con procedementos recursivos foi quen de obter as razóns trigonométricas para un ángulo nθ en función do senθ e o cosθ. Consideremos as seguintes fórmulas.

sennα=2cosαsen(n1)αsen(n2)α[1]

cosnα=2cosαcos(n1)αcos(n2)α[1]

Delas demostraremos a primeira. A segunda derivaríase de forma semellante.

Partimos das fórmulas do seno dunha suma e dunha resta e despois sumámolas:

sen(A+B)=senAcosB+cosAsenBsen(AB)=senAcosBcosAsenB

sen(A+B)+sen(AB)=2senAcosB

Fagamos A=(n1)α   e B=α. Substituíndo na identidade anterior:

sennα+sen(n2)α=2sen(n1)αcosα

E inmediatamente tense [1]

Viète obtén as fórmulas das razóns trigonométricas ata n=10, resultado do que di sentirse moi orgulloso. Velaquí as primeiras:

sen2θ=2cosθsenθ[2]sen3θ=3senθ4sen3θ[3]sen4θ=4senθcosθ8sen3θcosθ[4]sen5θ=5senθ20sen3θ+16sen5θ[5]

Pasemos agora a repasar o método, xa explicado noutra ocasión, usado por Viète para obter a solución de ecuacións polinomiais por medio da trigonometría. Sexa a ecuación:

x33x+1=0  

 1=3xx3           con x=2y

1=6y8y3 

12=3y4y3        comparando con [3]

sen3θ=12   e   x=2y=2senθ

3θk=30+360kk=0,1,2θk=10+120kk=0,1,2x0=2sen(10)=0,3472...x1=2sen(130)=1,5320...x3=2sen(250)=1,8793...

Resolución da ecuación de van Roomen

Se miramos o primeiro membro da ecuación de van Roomen observamos que só aparecen as potencias impares con signos alternados. O mesmo sucede nas fórmulas de sennθ para valores impares de n. Miremos por exemplo as fórmulas [3] e [5]. Viète debeu sospeitar que ese polinomio de grao 45 era o desenvolvemento do sen45θ. Escribamos pois así a ecuación:

K=2sen45θ     se  α=15θ  e usando [3]:

K=2sen45θ=2sen15α=6senα8sen3α= 

=6sen15θ8sen315θ=3y3y3      sendo y=2sen15θ

Agora tomando β=5θ e usando outra vez [3]

y=2sen15θ=2sen3β=6senβ8sen3β= 

=6sen5θ8sen35θ=3z3z3    sendo z=2sen5θ. Se agora usamos [5]:

z=2sen5θ=10senθ4sen3θ+32sen5θ=

=5x5x3+x5 onde x=2senθ

Agora temos K=2sen45θ=2sen12    polo que    sen45θ=sen12

45θk=12+360kk=0,1,2,....,44  

θk=θ0+4kk=0,1,2,....,44  con θ0=1245=04 

xk=2senθ0+8kk=0,1,2,....,44

Por suposto Viète só considerou as solucións positivas, aquelas para as que θ0+8k<180, isto é, as 23 primeiras.

Ningún comentario:

Publicar un comentario